Jeśli należysz do osób, które próbują sfotografować wielki księżyc w pełni nad efektownym krajobrazem, i może jeszcze z czymś na tle tego księżyca, to… możesz przestać. Takie rzeczy istnieją tylko na fotomontażach. Przeczytaj, jak zrobić prosty fotomontaż z romantycznym krajobrazem!
1. Dlaczego świat tak nie wygląda
Po pierwsze, nie istnieje głębia ostrości, która ujęłaby jednocześnie konstrukcję na pierwszym planie i księżyc w oddali. Po drugie, gdyby nawet istniała, to z pewnością nie przy otworze przysłony, który umożliwi zamrożenie lecących ptaków w słabym świetle zmierzchu. Zresztą, przy żadnym realnie istniejącym otworze przysłony… I nawet jeśli ta woda na zdjęciu to Odra we Wrocławiu, to i tak podobna fotografia nie mogłaby powstać na naszej planecie.
Owszem, jest to fotomontaż z powyższych trzech zdjęć składowych. A widok klucza żurawi na tle wielkiej, srebrzystej tarczy jest z różnych względów tylko trochę bardziej prawdopodobny niż przelatujące tamtędy renifery św. Mikołaja albo dzieci na rowerach.
Pobierz zdjęcia do fotomontażu
Jeśli wolisz wykorzystać własne zdjęcie Księżyca, a nie masz, to przygotowaliśmy też poradnik na temat fotografowania Srebrnego Globu.
2. Jaśniej tu, ciemniej tam
Zanim zaczniemy cokolwiek montować, popracujemy trochę nad rozkładem jasności. Ciemniejsze brzegi, jaśniejszy środek – to dobry sposób na ściągnięcie uwagi widza w głąb kadru… i na dodanie mu odrobiny nienachalnego dramatyzmu. Klikając ikonę u dołu palety warstw, tworzymy nową, pustą warstwę. Zmieniamy od razu tryb jej mieszania ze Zwykłego (Normal) na Nakładkę (Overlay). Teraz trzeba wypełnić warstwę szarością: wciskamy [Shift]+[F5] i wybieramy w okienku pozycję 50% szarość (50% Grey). Górna warstwa jest teraz szara, ale ogólny wygląd pliku się nie zmienił.
3. Malowanie jasnością
Z palety narzędzi bierzemy Pędzel. Na pasku opcji u góry ekranu ustawiamy jego parametry: powinien być bardzo duży (tak na 1/4 zdjęcia), maksymalnie miękki (Twardość, czyli Hardness, 0) i słabo kryjący (Krycie, czyli Opacity, około 15). Teraz wciskamy na klawiaturze [D], żeby mieć pewność, że aktywne kolory to biały i czarny, i malujemy: czarnym po brzegach, ze szczególnym uwzględnieniem rogów, a białym na środku. Kolory zmienia się klawiszem [X]. (O co chodzi z tymi skrótami? Więcej w artykule o skrótach w Photoshopie) Każde kolejne pociągnięcie pędzla zwiększa efekt.
4. Niechaj wzejdzie księżyc
Problem z księżycem polega na tym, że jest on oświetlony bezpośrednio słońcem, nawet jeśli na Ziemi ono już dawno zaszło. Wymaga więc ekspozycji takiej, jak zwykły, nasłoneczniony krajobraz… co oznacza, że jeśli fotografujemy go w nocy, to otaczające go niebo będzie całkowicie czarne. I dobrze się składa, bo takie czarne niebo nie przeszkadza w fotomontażu. Wycięty z innego zdjęcia księżyc przeciągamy myszką narzędziem do przesuwania (Move) albo kopiujemy [Ctrl]+[C], [Ctrl]+[V] na oryginalny krajobraz. Jest na razie za duży nawet jak na nasze szalone potrzeby, więc przytrzymując [Shift] (dla zachowania proporcji; tu można przeczytać więcej o działaniu Shifta) łapiemy myszką za róg wklejonego fragmentu i pomniejszamy go.
5. Fotomontaż niekoniecznie wymaga maskowania
I całe szczęście! Ewidentnie wklejone tło księżyca oczywiście nie może pozostać w tej formie, ale to nie znaczy, że trzeba je starannie obrysowywać. Na szczęście istnieje pewien prosty sposób, by się tła szybko pozbyć. Jeśli zmienimy tryb mieszania warstwy ze Zwykłego (Normal) na Ekran (Screen), kolor czarny stanie się neutralny, czyli niewidoczny. Zróbmy to więc.
Jednak gdy wyłączymy obwiednię, widać, że kwadratowa krawędź wokół księżyca jest lekko widoczna. To znaczy, że nie była całkiem czarna.
6. Dopasowanie
Poprawimy to, korzystając z warstwy dopasowania Krzywe (Layer | New Adjustment Layer | Curves). Normalnie włączona, warstwa dopasowania zmienia wszystkie warstwy pod nią; my potrzebujemy zmienić tylko wygląd warstwy z księżycem. Ograniczyć działanie warstwy dopasowania do jednej warstwy pod spodem można klikając ikonę „bałwanka” u dołu palety dopasowań (w innych wersjach Photoshopa jest to ikona ze złamaną strzałką, ale widnieje w tym samym miejscu) albo klikając prawym przyciskiem nazwę warstwy dopasowania i wybierając z menu kontekstowego polecenie Utwórz maskę przycinającą (Create Clipping Mask). Teraz pora na edycję krzywych.
7. Czarna czerń, niebieski księżyc
Mamy dwa cele: tło musi być czarne, a księżyc powinien być bardziej niebiesko-biały, a nie taki pomarańczowy jak na oryginalnym zdjęciu. Trzeba będzie więc dodać niebieskiego, odjąć czerwonego, być może wyregulować trochę zielony, a przede wszystkim zaczernić najciemniejsze obszary. Zaczynamy od kanału czerwonego (Red): lewy dolny koniec krzywej przemieszczamy w prawo, za spiętrzenie pikseli, widoczne w kącie wykresu jako różowa plama. To zaczerni wszystkie piksele w obciętych w ten sposób obszarach. Łapiemy teraz krzywą w górnej części i ciągniemy w dół, aż zniknie zaróżowienie. Potem przechodzimy do kanału niebieskiego, gdzie lewy dolny węzeł wystarczy przesunąć troszeczkę w prawo (spiętrzenie pikseli jest minimalne), a za to podnieść krzywą trzeba naprawdę mocno. Na koniec kanał zielony: tu, oprócz zaczernienia cieni, zwiększyłam kontrast na obszarze zajmowanym na histogramie przez księżyc. Taki układ krzywej zdjął resztę różowego zabarwienia z jasnych plam, a dodał go odrobinę na ciemnych.
8. Żurawie lecą!
A przynajmniej leciały… kiedy indziej, gdzie indziej, a przede wszystkim: wyżej i dalej od ludzi. Ale tak efektownie będą wyglądać na tle księżyca, że aż żal by było ich nie wkleić. Uaktywniamy najwyższą „pełną” warstwę (czyli tę szarą, która reguluje jasność) i tak jak w przypadku zdjęcia księżyca, przenosimy żurawie na plik z naszym fotomontażem. One też są za duże, więc trzeba ponownie przytrzymać [Shift] i przeskalować je narzędziem Przesuwania (Move Tool), tym samym, którego używa się do nakładania jednego zdjęcia na drugie. Gdy już zmniejszymy klucz żurawi tak żeby się zmieścił na tle i ustawimy go we właściwym miejscu, przechodzimy do palety warstw i przesuwamy ptaki na górę stosu, powyżej warstwy dopasowania.
9. Czary na warstwach
Sytuacja jest tutaj odwrotna niż w przypadku księżyca: widoczne ma być tylko to, co ciemne, czyli sylwetki ptaków. Odpowiednim trybem mieszania warstwy będzie więc Mnożenie (Multiply). Zmieniamy więc tryb u góry palety warstw i widzimy, że… nie będzie tak łatwo. Tło księżyca było prawie czarne, więc nie sprawiło dużego problemu. Niestety, tło żurawi jest dalekie od białego, więc bardzo mocno widać że to fotomontaż. Na pomoc wezwiemy ponownie warstwę dopasowania Krzywe.
10. Jasno, jeszcze jaśniej
Tak jak w punkcie 6 wywołujemy warstwę dopasowania Krzywe z palety dopasowań albo z menu Warstwy | Nowa warstwa dopasowania i tak jak tam, ograniczamy jej działanie do tylko jednej warstwy: ptaków. Nie zależy nam na ich barwie – niech będą po prostu czarne – ale zależy na kontraście i rozjaśnieniu tła. Załatwimy więc wszystko jedną Krzywą, na kanale zbiorczym RGB. Dolny węzeł przesuwamy w prawo, przyciemniając ptaki. Górny węzeł przesuwamy w lewo, rozjaśniając mocno tło. Ale uwaga: jeszcze zanim tło przestanie być widoczne, znikają niektóre części skrzydeł, a to nie wygląda dobrze. Musimy więc ograniczyć rozjaśnienie: znaleźć kompromis między zniknięciem tła a zachowaniem skrzydeł. Po ustawieniu skrajnych punktów krzywej, warto ją jeszcze wygiąć w kształt S, co dodatkowo wspomoże kontrast.
11. Maska jednak się przyda
W okolicy ptaków tło nie odbiega specjalnie kolorem od oryginalnego nieba, ale krawędzie wklejki jednak widać. Wystarczy jednak zmiękczyć przejście i złamać jego geometryczny kontur, żeby problem zniknął. Uaktywniamy warstwę z żurawiami. Przyciskiem u dołu palety warstw dodajemy do niej maskę. Teraz z palety narzędzi bierzemy pędzel. Dobieramy jego kolor: czarny oraz parametry: Twardość (Hardness) zero, Krycie (Opacity) 100%, rozmiar około 200. Tak przygotowanym pędzlem, przy aktywnej masce, malujemy krawędzie, których chcemy się pozbyć. Malujemy, aż znikną. Maska będzie wyglądać mniej więcej tak jak na ilustracji – jak widać, precyzja nie jest konieczna.
12. Nie zapominajmy o optyce
Projekt byłby gotowy, gdyby nie pewien drobiazg… dół zdjęcia zajmuje spokojna woda. To znaczy, że szanujący się księżyc powinien się w niej odbijać! No i ptaki też by mogły, w sumie. Inaczej fotomontaż byłby zbyt oczywisty. Odbicia zrobimy oczywiście z oryginalnych obiektów, ale będzie wygodniej, jeśli pozbędziemy się najpierw obu warstw dopasowania. Absolutnie ich nie kasujemy, bo potrzebujemy skutków ich działania. Trzeba je scalić z warstwami, do których przynależą. Zacznijmy od góry, czyli od żurawi: klikamy prawym przyciskiem napis Curves 2 (Krzywe 2) i wybieramy z menu kontekstowego polecenie Scal w dół (Merge Down). Warstwa dopasowania znikła, wygląd pliku się nie zmienił. Powtarzamy to samo dla warstwy Curves 1 (Krzywe 1). Otrzymaliśmy plik z 4 warstwami, licząc od dołu: tło, szara warstwa, księżyc, żurawie.
13. Księżyc w wodzie
Najpierw zrobimy odbicie księżyca, więc jego warstwa powinna być aktywna. Wciskamy na klawiaturze [Ctrl]+[J], tworząc kopię tej warstwy. Teraz trzeba ją odbić pionowo. W tym celu sięgamy do menu Edycja | Przekształcenie (Edit | Transform) i wybieramy Odbij pionowo (Flip Vertical). Następnie bierzemy z palety narzędzi znane nam już Przesunięcie (Move Tool, pierwsze od góry) i ciągniemy skopiowany księżyc w dół, do wody. Jeśli przytrzymamy przy tym [Shift], możemy być pewni, że odbicie będzie równo poniżej oryginału, bo ten klawisz sprawia, że obiekty są przesuwane tylko w jednym kierunku.
14. Woda nie lustro
Jest oczywiste, że odbicie w pofalowanej (lekko, bo lekko, ale jednak) wodzie nie może być tak dokładne ani tak mocne jak oryginał. Teraz więc pora na zepsucie obrazu księżyca. Zaczniemy od wywołania z menu Filtr | Rozmycia narzędzia Poruszenie (Filter | Blur | Motion Blur). Rozmywać będziemy pod kątem zero stopni, z siłą około 100 – to mniej więcej odpowiada kierunkowi fal.
Drugą turę rozmywania (w celu ukrycia natury pierwszego rozmywania) wykonamy Rozmyciem gaussowskim (Gaussian Blur) z tego samego menu. Wystarczy promień rozmycia ustawić na około 9-10.
15. Ptaki też się odbijają
Te same kroki musimy powtórzyć również z ptakami. Skoro są nad wodą, to muszą się w niej odbijać. Uaktywniamy więc kliknięciem warstwę z żurawiami, robimy jej kopię razem z maską przez [Ctrl]+[J], odbijamy pionowo, przesuwamy odbitą kopię na wodę i stosujemy kolejno oba rozmycia: Poruszenie i gaussowskie. Tylko… gdzie właściwie powinno być to odbicie?
Z poglądowego rysunku widać, że gdy widzimy ptaka lecącego na tle księżyca, to na odbiciu ptak i księżyc wcale nie będą w tym samym miejscu. Ustawiamy więc odbicie żurawi bliżej (niżej na obrazku) niż księżyca. Na koniec jeszcze warto w palecie warstw trochę obniżyć Krycie obu warstw odbitych, tak do około 80%. Na koniec nasz fotomontaż wygląda tak jak na zdjęciu otwierającym na górze, a składa się z następujących warstw:
Podobało się, chcesz więcej?
Zapraszamy do naszego sklepiku po podręcznik fotoszopowania dla fotografów:
albo po instrukcje wywoływania RAW-ów na przykładzie kilku toskańskich zdjęć:
Gotowy obrazek warto przenieść na papier.
napisz komentarz